41 jaar was ik toen ik in de vervroegde overgang kwam. Het was als een heftige hormonale achtbaan, waar geen eind aan leek te komen. Ik was alleen nog maar rondjes aan het zwemmen, voelde me in en in moe en werd niet begrepen.
Ik had veel lichamelijke klachten, zoals migraine, gewrichtsklachten, slaapproblemen, opvliegers en darmklachten. Maar ook mijn emoties – zoals verdriet, boosheid en frustratie – liepen hoog op, en mijn stemming holde achteruit. Ik vond mijzelf echt geen leuke partner en moeder meer, gilde vaker tegen de kinderen dan me lief was. Ik was emotioneel, neerslachtig en korter aan mijn lontje dan ooit. Het beetje eigenwaarde dat ik hiervoor had, verdween als sneeuw voor de zon. En niemand leek mij goed te kunnen helpen.
Zelfs het nemen van (kleine)besluiten werd een dingetje…Zoals toen ik in een supermarkt in Frankrijk het toetje voor die dag “mocht” uitzoeken. Een heel gangpad vol nagerechten. Een half uur later….ja echt, een half uur later wist ik het nog niet… tranen prikten in mijn ogen, ik had een brok in mijn keel, voelde spanning in mijn hele lijf en zweetdruppels liepen over
mijn rug. En die gedachtes: Wat zou hij zelf kiezen? Wat vinden de jongens het lekkerst? Moet het iets zijn wat we allemaal lekker vinden of kies ik verschillende dingen? Wat mag het kosten? Kies ik wel het goede?
Gelukkig is dat nu anders!
Na een tijdje aanmodderen en veel frustratie kwam ik in aanraking met Care for Women, een organisatie die vrouwen ondersteunt bij hormonale problematiek. Er ging een wereld voor mij open, en ik realiseerde mij dat het helemaal niet nodig was zo rond te blijven lopen. Ik volgde de opleiding omdat ik besloot andere vrouwen deze ellende te willen besparen. Tijdens de opleiding heb ik menig traan gelaten, omdat ik er achter kwam dat ik niet gek was, maar dat het inderdaad de overgang was, die mij parten speelde….Een jaar later had ik mijn eigen praktijk en kon ik vrouwen, met overgangproblemen, maar ook met PMS en menstruatieproblematiek – met prachtige resultaten – helpen met hun hormonale vragen.
Toch bleef er soms wel een stuk waar ik, in mijn optiek niet veel mee kon: de negatieve emoties waar vrouwen tegenaan bleven lopen, die ze hadden opgedaan door de dingen die ze hadden meegemaakt.
In de overgang zie ik namelijk dat dat soms ineens weer een grote rol kan gaan spelen. Dus toen ik EMDR ontdekte en erover ging lezen, voelde ik dat ik deze opleiding moest gaan doen. Het maakte het plaatje nog een stukje verder af, en ik wist instinctief dat ik mensen daarmee verder kon helpen!
Zelf liep ik natuurlijk ook tegen “het één en ander” aan. Zoals bij iedereen hebben dingen uit mijn jeugd ervoor gezorgd dat ik bepaalde patronen ging ontwikkelen, die zeker niet altijd helpend zijn. Want, wat is het lastig als je alles altijd perfect wilt doen, je jaren schaamte voelt over dingen die je ooit gezegd hebt, je dingen niet kunt bespreken en mensen ver over je grenzen heen laat gaan.
Door wat ik gedaan heb aan zelfontwikkeling, is dat nu gelukkig anders. Ik weet (en durf te zeggen) dat ik heel goed ben in mijn werk, maak makkelijker keuzes (ook gewoon voor MIJZELF), geniet meer van mijn leven, slaap weer prima, heb een heel aantal negatieve
emoties opgeruimd en ben qua stemming zo stabiel als een huis. Daarnaast zit ik ook lichamelijk veel beter in mijn vel!
Met mijn kennis van de vrouwelijke hormonen, mijn niet te stuiten drang om voor elke klant net zo lang in de literatuur te graven tot ik met het allerbeste advies kom en met al mijn opleidingen ben ik in staat vrouwen, die worstelen met die hormonen echt, echt, echt te helpen.
En nu vraag je je misschien af…maar wie ben jij dan?
Ik ben Danielle Griesheimer en ik BEN van alles….MIJZELF, echtgenote, moeder, dochter, zus, vriendin, collega, ondernemer en daarnaast ook nog gelukkig, tevreden, energiek, blij en de moeite waard.
Geboren in Hapert, maar getogen in het hele land ;-)). Na de middelbare school ging ik de zorg in, want het ‘zorgen’ zit in mijn bloed en genen.
Als klein kind zong ik graag, maakte ik mooie tekeningen (met stift…) op de nieuwe bank en wilde ik “poesjes” aaien in de Beekse Bergen. Later speelde ik graag buiten, zorgde ik dat mijn moeder geen zorgen over mij hoefde te hebben en deed ik mijn stinkende best om altijd aardig gevonden te worden. Ik had veel vrienden, en het was bij ons de zoete inval.
Ondernemerschap zit bij onze familie in de genen, aan mijn vaders kant, net als creativiteit, wat ik dan weer van mijn moeder heb.
Zoals toen ik zelf zwanger was en (zacht gezegd) niet blij werd van de “zwangerschapslingerie” die te koop was, en ik besloot dat ik dan maar zelf lingerie ging maken ( ik had nog bijna nooit een naaimachine aangeraakt…).
Ondertussen ben ik erachter dat “doen daar waar mijn hart sneller van gaat kloppen” en dat is ‘zorgen’ op MIJN manier vanuit mijn eigen praktijk, mij bergen energie geeft. Ik word blij van iedere vrouw die gelukkiger uit mijn praktijk weggaat dan dat ze binnenkwam. Sterker nog…mijn hart maakt elke keer een sprongetje!!! Werken voelt hierdoor eigenlijk vaak niet als werken….Kortom, ik ben een GELUKKIG mens!
Wat ik je graag nog even meegeef:
Het is echt hoog tijd dat iedere vrouw weet dat er specifieke vrouwenhulp is en dat – als jij je op dit moment niet ok voelt – het NIET zo hoeft te blijven.
Dus wil jij meer weten?
Neem dan vooral contact met me op! Twijfel niet langer, doe het NU!